Αύγουστος 1949. Ο Εμφύλιος μόλις έχει λήξει, αποτελειώνοντας τις καταστροφές που είχε προξενήσει η Γερμανική Κατοχή και η χώρα βρίσκεται σε κρίσιμη καμπή, προετοιμαζόμενη να μετάσχει στο μεταπολεμικό κόσμο. Ο κ.Πυρουνάκης χειροτονείται ιερέας και καθίσταται εκκλησιαστικός προϊστάμενος της εργατούπολης της Ελευσίνας.
Πιστεύει ότι η κοινωνία της πόλης ενωμένη μπορεί να προχωρήσει δημιουργικά προς ένα καλύτερο μέλλον. Οι προσπάθειες του π.Πυρουνάκη να ενοποιήσει την κοινωνία και να επιφέρει κοινωνικές αλλαγές προσκρούουν κυρίως στη βαθιά ριζωμένη νοοτροπία των μεγάλων ηλικιών. Μοναδική λύση η ανάδυση μιας νέας γενιάς με άλλη νοοτροπία και προσανατολισμούς. Θεωρεί, ο έμπειρος και πάντα καινοτόμος, π.Πυρουνάκης, ότι ο θεσμός των Κατασκηνώσεων μπορεί αποτελεσματικά να συμβάλλει στη δημιουργία αυτής της νέας γενιάς.
Δημιουργεί τις Κατασκηνώσεις στο όρος Πατέρας, με προοπτική όλα ανεξαιρέτως τα παιδιά της Ελευσίνας να περάσουν απ΄ αυτές. Να γνωριστούν, να συνδεθούν και μέσα από τα κοινά βιώματα να δουν την κοινωνία σαν ολότητα, ένα σώμα με κοινή μοίρα και ιδανικά.
Έτσι στήθηκε η Κατασκήνωση σε απόμερη περιοχή του όρους Πατέρας. Μόνο ένας καρόδρομος συνέδεε την Κατασκήνωση με τον κόσμο. Έμπειρα στελέχη, όπως οι Αντώνης Καλλίτσης, Σούλα Δούκα-Ρεντούμη, Δαμιανός Στρουμπούλης, Άννα Στρουμπούλη και Μίμης Παυλόπουλος, κλήθηκαν να καταρτίσουν τα προγράμματά της, να δημιουργήσουν τις απαραίτητες εγκαταστάσεις και υποδομές και να διευθύνουν την Κατασκήνωση.
Παρά την αρχική αδιαφορία των νέων, τη δυσπιστία της πόλης, τις άθλιες συκοφαντίες για το έργο και τις απίθανες δυσκολίες, οικονομικές, υλικές κ.α., η Κατασκήνωση λειτούργησε 13 χρόνια (τα δύο στο Μελετάκι) με θεαματικά αποτελέσματα. Φιλοξενούσε κάθε χρόνο, σε ξεχωριστές περιόδους 28 ημερών, 180 αγόρια και ισάριθμα κορίτσια. Περισσότερα από 2.500 παιδιά έζησαν στις κατασκηνώσεις αυτές και περισσότεροι από 250 νέοι και νέες βοήθησαν στη λειτουργία τους.
Δυστυχώς όμως, και ενώ τα αποτελέσματα άρχισαν να γίνονται αισθητά στην κοινωνία της Ελευσίνας και μια νέα αντίληψη για τη δομή και την αναμόρφωση της κοινωνίας άρχισε να διαμορφώνεται και κοινωνικά στελέχη να αναδεικνύονται, νέες αντιδράσεις από θιγόμενα συμφέροντα, που στόχευαν τη διάσπαση της κοινωνίας, ανάγκασαν τον π.Πυρουνάκη να αναστείλει τη λειτουργία του πετυχημένου αυτού πειράματος.